UBB Finale - Northampton: "King Louis is eigenlijk niet zo'n prestigieuze bijnaam." De herinneringen van Louis Picamoles

Voormalig Frans international Louis Picamoles (39 jaar, 82 interlands) droeg het shirt van UBB en Northampton. Deze twee teams staan ​​zaterdag (15:45 uur) tegenover elkaar in de finale van de Champions Cup in Cardiff. Hij duikt terug in zijn herinneringen

Louis Picamoles (39 jaar) stopte in 2022 met voetballen na een succesvolle carrière, gekenmerkt door 82 selecties voor het Franse elftal (2008-2019), zeven seizoenen bij Stade Toulousain (2009-2016) waarmee hij twee Brennus-awards won (2011, 2012) en negen seizoenen bij Montpellier (2004-2009 en 2017-2021), zijn favoriete club, waarvan hij nu bondsvoorzitter en trainer van de U16 is. Maar de voormalige third-line center was ook getekend door zijn tijd bij Northampton (2016-2017) en bij UBB, waar hij zijn laatste seizoen speelde. De finale van de Champions Cup tussen deze twee clubs, komende zaterdag (15.45 uur) in Cardiff, was voor hem een ​​gelegenheid om terug te blikken op zijn herinneringen.

Tussen Frankrijk en Engeland bestaan ​​nog steeds twee verschillende visies op rugby. Bij Northampton zou ik zeggen Courtney Lawes, vanwege de carrière die hij heeft gehad en de uitstraling die hij bij de club had. Hij had het vermogen om een ​​zekere angst bij de tegenstander op te wekken. In Bordeaux heeft Matthieu Jalibert een magische kracht. Hij is in staat om buiten de gebaande paden te treden en dingen te bereiken die maar weinig andere spelers zouden kunnen. Hij is een unieke speler, die nogal verdeeldheid zaait: je houdt van hem of je haat hem. Ik behoor werkelijk tot degenen die hem aanbidden.

Calum Clarke, flanker van Northampton. Qua agressie op het veld zat hij echt op het randje. Toen ik daar aankwam, hoorde ik voor het eerst over hem tijdens een derby tegen Leicester... Hij kwam in paniek het strafschopgebied uit, greep de arm van de hooker vast, die schreeuwde dat hij los moest laten, forceerde het en brak zijn elleboog. Bovendien is hij een schat, een heel knap mens. Maar zodra hij het shirt aantrok, raakte hij geobsedeerd door het dekken van zijn tegenstander. Op de training en tijdens de wedstrijden was het hetzelfde. Hij maakte grote indruk op mij met zijn agressiviteit.

Nans Ducuing, zonder enige aarzeling. Maar hij is een grappige gast en heel belangrijk in een groep. Hij heeft niet altijd makkelijke seizoenen gehad, zijn carrière verliep niet rechtlijnig, maar hij blijft altijd positief en zorgt voor de sfeer. Met zijn goede humeur zorgt hij ervoor dat de kleedkamer in balans blijft en dat hij ook buiten het veld alles voor het team regelt. Het creëert een verbinding tussen Fransen en buitenlanders, jongeren en ouderen. Hij verbaasde mij elke dag met zijn gekke capriolen.

In Bordeaux, François (Trinh-Duc) door onze geschiedenis. We waren erg gemotiveerd om ons laatste seizoen samen te doen. Maar buiten het veld bracht ik meer tijd door met Nans (Ducuing) en Max Lucu... Zo herinner ik me nog dat we op een avond op een parkeerplaats parkeerden en wat gingen drinken. Toen het tijd was om te vertrekken, was het onmogelijk om de auto terug te vinden. We hebben nog 45 minuten om te filmen. Ik begin gestrest te raken, Max en oma lachen zich rot, ze geven me muntjes, waardoor ik nog meer gestrest raak. Uiteindelijk vonden we de auto terug op de enige verdieping die we nog niet bezocht hadden. Wij lachen er nog steeds om. Ik zag toen ook Matthieu Jalibert vrij vaak. Voordat ik hier kwam, had ik veel vooroordelen over hem, maar voor mij was het een geweldige ontdekking. Ik bleef contact houden met die jongens. We zien elkaar niet vaak, maar als we elkaar zien, voelt het alsof we elkaar de dag ervoor voor het laatst gezien hebben.

Er waren een paar geweldige derde helften in Bordeaux, we hebben genoten van de momenten die we samen beleefden. Ik heb maar anderhalf jaar bij deze club gewerkt, maar op menselijk vlak was het een ongelooflijk krachtige club. Ik kwam uit een moeilijke periode in Montpellier en was bang dat mijn carrière voorbij zou zijn. En bij UBB was er die mogelijkheid. Ik heb alles gegeven, ik had het vertrouwen van Christophe (Urios) en de hele groep. Ik voelde mij legitiem. Het gaf mij de mogelijkheid om mijn carrière af te ronden zoals ik had gedroomd. In Northampton werd ik heel snel geadopteerd. Ik had een bijnaam: Koning Lodewijk. Hoewel fans het als compliment opvatten, moet worden opgemerkt dat het oorspronkelijk een bijnaam was voor de aap in Jungle Book. Luther Burell (internationaal centrum voor Engeland voor driekwart) was Bagheera. King Louis werd toen een verwijzing naar de koning van Frankrijk, maar eigenlijk is het iets minder prestigieus (lacht).

Mijn laatste wedstrijd in Montpellier met UBB. Het team had een speciale week voor François (Trinh-Duc) en mij voorbereid. Christophe (Urios) had mij tot kapitein benoemd. Alle jongens hebben hun uiterste best gedaan om ons een geweldige tijd te bezorgen, we hebben gewonnen (22-23). Tegen het einde van de wedstrijd waren de emoties onvermijdelijk geluwd. De MHR gaf ons een ingelijst shirt. Er was respect en een ontroerend eerbetoon. De klas. Soms neemt het menselijke aspect het over en eindigt het met mooie anekdotes.

In Northampton wordt niet geschreeuwd. Ik was werkelijk verrast. Ik herinner me een wedstrijd waarin we 40 punten wegkaapten van Castres. Ik kom maandag aan en ik zeg tegen mezelf dat we gesneden gaan worden. En in de videoruimte zitten de jongens te kletsen en te lachen. Ook tijdens de debriefing verheffen ze hun stem niet. Na een nederlaag zoals in Frankrijk, heb je last van pijnlijke knieën en ben je bang om te schieten. Ze zijn pragmatischer. Ze zeggen tegen zichzelf: we waren nutteloos, dat weten we. Wij Latijnen denken er hetzelfde over, maar we moeten het wel uiten. Bij UBB had Christophe (Urios) het vermogen om dingen heel openhartig te zeggen, zoals na de nederlaag in Perpignan (22-15 in juni 2022) en alles wat dat daarna teweegbracht. Je vindt het personage leuk of niet, maar hij is een eerlijk persoon. Hij schiet ook niet op zicht voor de hele groep, maar hij ziet je wel één op één en dan pak je wat je nodig hebt.

Tijdens mijn eerste paar weken gaan we stage lopen bij Northampton. Op een avond exporteerde ik een traditie die ik in Montpellier had geleerd. Ik liet ze whisky ruiken met een theelepeltje. Nou ja, het is niet heel slim, maar het beviel me wel tijdens de eerste paar keer dat ik het keek. De Engelsen begonnen te hallucineren, het personeel keek mij aan en vroeg: wie is deze gek? In Bordeaux hadden de jongens het ook. Naast het drinken zijn deze momenten van delen belangrijk voor de integratie.

Ook al heb ik een fantastisch jaar gehad in Northampton, ik blijf patriottisch. Ik zal nooit de kans vergeten die Bordeaux mij gaf om mijn carrière af te sluiten. Ik zal voor deze finale zeker 200% Bordeaux zijn.